Innsbruck's mooiste panorama hike

Innsbruck, de officieuze hoofdstad van Tirol, kent geen duidelijke scheiding kent tussen stad en natuur. Vanaf het historische centrum met zijn smalle straten, kleurrijke gevels en het beroemde Gouden Dak kijk je recht omhoog naar de grillige lijn van de Nordkette. Bovenop deze bergkam loopt de Goetheweg: een toegankelijk wandelpad waarachter iedere bocht weer een nieuw adembenemend uitzicht op Innsbruck verscholen gaat.

Vanuit het hart van de stad

Mijn tocht begint midden in Innsbruck. Terwijl de klokken van de Maria-Theresien-Straße de ochtend markeren, stap ik richting het Congress-station van de Hungerburgbahn. Hier wordt maar weer eens benadrukt hoe dicht de bergen bij de stad liggen. Binnen enkele minuten verlaat je het bruisende stadsleven en glijd je de bergflank op. Onderweg biedt de tandradtrein zicht op daken, parken en de zilveren band van de Inn, die als een lint door de stad slingert. twee tussenstations verder stap ik uit bij het eindstation Hungerburg. Dit futuristische stationsgebouw staat in schril contrast met de klassieke architectuur van de omliggende huizen. Vanaf het panoramaterras heb je hier direct al een prachtig uitzicht over de stad!

Seegrube

Na een overstap in Hungerburg brengt een gondel je naar Seegrube (1905 m). Hier opent zich voor het eerst het panorama dat de route beroemd maakt. Het uitzicht breid zich uit tot aan de de Stubaier en Zillertaler Alpen. Vanuit het gondelraam kijk ik met grote verwondering naar het verrassend grote aantal sportievelingen die met eigen kracht tegen de berg op wandelen.

Hafelekar

De volgende en laatste gondel brengt mij naar Hafelekar (2256 m). Zodra ik uitstap valt met grote letters te lezen dat ik me op de "Top of Innsbruck" begeef. Vanaf de panoramatafel lees ik af welke bergtoppen er allemaal te zien zijn. Een kolonie alpenkauwen weten precies waar ze het meeste kans maken op een broodkorst en verzamelen zich brutaal en onverstoord bij het panoramaterras waar het gros van de bergbezoekers zich ophouden. Direct naast het terras lees ik op de bekende gele routebordjes dat dit het startpunt van de Goetheweg is: "Pfeishütte 2 std" . Maar eerst besluit ik het bergkruis van de Hafelekarspitze even aan te tikken. Hier stond ik ook al eens in de winter, onder iets andere weersomstandigheden! Het uitzicht is spectaculair in twee richtingen: naar het zuiden ligt Innsbruck als een miniatuurstadje en naar het noorden kijk ik uit op de grillige toppen van het Karwendelgebergte.

Hafelekarspitze (December 2022)

De Goetheweg kronkelt langs de bergwanden van de Nordkette. Het grindpad is goed begaanbaar en duidelijk gemarkeerd. Het wordt nergens echt technisch, maar vraagt wél de nodige alertheid, gezien de steile afgronden. Op sommige stukken zijn kettingen gespannen waaraan bij knikkende knieën kan worden vastgehouden. Het is met een graadje of 25 vandaag bijzonder aangenaam wandelweer. Dat scheelt enorm in zowel het uitzicht als de beleving; bij natte stenen wandel je hier toch een stuk voorzichtiger. Langs de rand van het pad spot ik bloeiende alpenroosjes, en gentianen die fel afsteken tegen het grijs van het gesteente.

Ongeveer halverwege de route arriveer ik bij de Mandlscharte, een relatief kleine bergpas waarbij je kort maar pittig omhoog klimt via een zigzag pad. Soms moet ik m'n handen gebruiken voor extra ondersteuning. Ondanks de niet al te lange klim, weet deze hindernis de eerste zweetdruppeltjes van de dag op mijn voorhoofd te toveren. Eenmaal boven aangekomen is het tijd voor een korte drinkpauze. Ik ben niet de enige met dit idee. Een handjevol medewandelaars heeft de bergpas ook als rustplek uitgekozen. Ik raak aan de praat met Göran uit Zweden nadat ik vraag of ik een foto van zijn wandelcompaan, een prachtige Australian shepherd, mag maken. Hij vind het jammer dat hij niet verder kan wandelen richting de Pfeishütte, wegens tijdgebrek. "Ik heb vandaag iets te optimistisch gepland". Ongeveer de helft van de mensen keren vanaf de Mandlscharte weer terug richting het bergstation van de Hafelekar, de rest voltooid de volledige Goetheweg die officieel eindigt bij de Pfeishütte om daar op kracht te komen en vervolgens terug te wandelen. Of de route te verlengen en verder het Karwendelgebergte in te trekken.

Pfeishütte

Na het nodige daalwerk vanaf de pas komt uiteindelijk het dak van de Pfeishütte in zicht. Deze hut ligt een beetje verscholen in een groen dal en is vrijwel volledig omcirkeld door indrukwekkende bergwanden. De hut biedt eenvoudige, nostalgische gastvrijheid: een gezellig houten terras, stevige traditionele bergkost en een goede pul bier. Hüttenwirt Gerhard Baumgartner vertelt dat hij hier inmiddels al redelijk wat seizoenen de uitbater is. "Gibst auch viele Holländer hier". Dat verbaast mij allerminst. Op de vraag of ik een paar foto's mag maken antwoord hij enthousiast. "Möchten Sie auch die Alte Gastestube sehen?" Zeker weten! In deze traditionele gelagkamer ontvangen Gerhard en zijn voorgangers al sinds 1925 hun gasten. Na de rondleiding schuif ik aan op het het terras en bestel ik een echte Tiroolse klassieker: Käsespätzle.

Na de laatste hap reken ik af, neem ik afscheid van het huttenpersoneel en hang ik mijn rugtas weer om. Met nieuwe energie keer ik over hetzelfde pad weer terug richting de Hafelekar.

De wandeling terug vergt een beetje meer inspanning dan de heenweg. Logisch gezien het keerpunt bij de Pfeishütte op 1950 meter boven zeeniveau ligt, ten opzichte van de ligging op 2256 meter hoogte van het bergstation Hafelekar. In de namiddag is het aanzienlijk minder druk op de route dan in de ochtend. Hoogstwaarschijnlijk is dit de reden geweest voor mijn verrassende ontmoeting met een koppeltje steenbokken. In de verte zie ik de silhouetten van deze begaafde klimmers het wandelpad oversteken. Ze staan precies goed voor een mooie foto! Ze hebben mij al lang in de gaten maar lijken niet erg onder de indruk van mijn aanwezigheid. Dit zijn van die unieke momenten die juist extra leuk zijn omdat je het helemaal niet verwacht!

Deze wilde ontmoeting is het perfecte slotakkoord van mijn kennismaking met de Goetheweg, Innsbruck's mooiste panorama hike.

Meer informatie over de Goetheweg vind je hier.

Over een ander prachtig uitzicht op Innsbruck lees je alles in dit artikel.