Großer Ahornboden met de FUJIFILM X-T5

Er zijn genoeg argumenten te bedenken waarom ik zo'n 7 jaar geleden de overstap naar een Fujifilm camera heb gemaakt. Het compacte formaat, de razendsnelle bediening via de draaischijven en knoppen en de - niet geheel onbelangrijk- fantastische beeldoutput zijn zomaar wat voorbeelden hiervan. Na een fotografieklus in Oostenrijk besloot ik mijn verblijf met een dag te verlengen voor een herfstig bezoek aan de Großer Ahornboden in het Karwendelgebergte. Mijn doel: mijn vertrouwde reiscamera, de Fujifilm X-T5, grondig aan een test onderwerpen.

De Großer Ahornboden zal bij menig landschapsfotograaf en liefhebbers van Alpine landschappen een belletje doen rinkelen. Deze magische plek aan de Oostenrijkse zijde van het Karwendelgebergte staat bekend om zijn verzameling eeuwenoude ahornbomen die een prachtig contrast vormen met de grillige rotswanden die het Almenlandschap volledig omcirkelen. Een bezoek is tijdens ieder jaargetijde zeer de moeite waard, maar vooral tijdens de vroege herfst, als het blad van kleur verandert, is het extra genieten geblazen. Als het weer dan ook nog een beetje meezit en de ruige rotspartijen worden belicht in blauwe accenten, ben je als fotograferende bezoeker natuurlijk helemaal spekkoper.

Nieuw terrein, bekend gereedschap

Ik ben geen verzamelaar van de allernieuwste camera’s. Als mijn apparatuur gewoonweg doet wat ik wil, ben ik er blij mee. Maar na een aantal jaren te hebben gefotografeerd met de FUJIFILM X-T3, mijn tweede camera uit de Fujifilm X- lijn, vond ik de tijd rijp om te vernieuwen. Niet uit drang naar het nieuwste van het nieuwste, maar omdat ik merkte dat ik met de X-T5 net iets meer vrijheid kon krijgen zonder mijn vertrouwde werkwijze op te geven. De bekende draaiknoppen, het compacte formaat en de intuïtieve ergonomie bleven behouden. Daarnaast is de accuduur bij de X-T5 duidelijk beter: waar ik met de X-T3 vaker moest wisselen tijdens een lange fotografiedag, kan ik met de X-T5 de dag rondkomen zonder extra accu’s te wisselen (uitzonderingen daargelaten) — Vooral erg aangenaam als je zoals ik, ook veel video schiet. Wat de dynamic range betreft zag ik ook een subtiele winst: in valleien met fel zonlicht en diepe schaduwen (zoals op de Rontalalm) heeft de X-T5 duidelijk meer speelruimte in de RAW-bestanden voordat de highlights “broke” gingen of schaduwen “dicht” blijven. Kortom, er wordt meer informatie opgeslagen in de (grotere) fotobestanden. Omdat ik de X-T3 jarenlang heb gebruikt, voelt de overstap naar de X-T5 allesbehalve een sprong in het duister.

Holy Trinity

De 'Holy Trinity' of 'heilige drie-eenheid' van objectieven verwijst in de fotografie naar een set van drie professionele zoomlenzen die samen een zeer groot en veelgebruikt zoombereik (brandpuntafstanden) bestrijken.

Door de compacte en lichte uitvoering van mijn Fujifilm set-up past mijn Holy Trinity altijd in mijn fotorugtas: Te beginnen met de FUJINON XF10-24mmF4 R OIS WR. Deze groothoekzoom is ideaal voor het vastleggen van weidse landschappen, maar bijvoorbeeld ook voor architectuur en binnenruimtes.De FUJINON XF16-80mmF4 R OIS WR is mijn werkpaard: licht, veelzijdig en met genoeg bereik voor het merendeel van mijn landschapsbeelden. Hiermee fotografeer ik zo'n driekwart van al mijn foto's. Op de Großer Ahornboden bied hij me de flexibiliteit om snel te wisselen tussen brede vergezichten en meer intieme bosdetails zonder van lens te moeten wisselen.

Tenslotte is beschik ik over de FUJINON XF70-300mmF4-5.6 R LM OIS WR. Deze lens gebruik ik voor vergezichten (o.a. voor de bekende "laagjesfoto's" in de bergen) en het fotograferen van intieme landschappen en kaders. Ook kan hij me meestal in mijn behoeftes voorzien tijdens het fotograferen van wildlife. Samen vormen deze drie lenzen een uiterst lichte, veelzijdige set die bij uitstek geschikt zijn om altijd mee te nemen op reis.

Großer Ahornboden

Na het inchecken en bagage droppen bij mijn verblijf van vandaag, zie ik op de klok dat er nog een klein beetje tijd over is voor een eerste scoutingsrondje voordat de avond valt. Wel moet ik er rekening mee houden dat het ongeveer 45 minuutjes rijden is om bij de Ahornboden te arriveren. Onderweg valt het op dat er erg veel verkeer op de weg is. Auto's, motorrijders en fietsers hebben allemaal dezelfde route naar de Ahornboden gevonden. Dat verrast niet echt, gezien het vandaag vrijdag is en er een aangenaam herfstzonnetje schijnt. Wel rijd ik in tegengestelde richting ten opzichte van de meeste medeweggebruikers, die er schijnbaar al een bezoekje aan de Ahornboden op hebben zitten. Nadat ik €7 heb afgerekend bij de Mautstelle, vlak na het piepkleine Hinterriß, rijd ik het Naturpark Karwendel binnen. Met 737 vierkante kilometer oppervlakte is dit het grootste natuurgebied van heel Oostenrijk. De weg kronkelt zich een baan door de vallei en de uitzichten worden alsmaar mooier. Herfst is hier al in volle gang en alles doet suggereren dat vandaag dé perfecte dag is om de ahornbomen in herfsttooi te fotograferen. Enkele minuten later arriveer ik bij een grote grasweide waar ik veel mensen zie wandelen. Dit moet de Großer Ahornboden zijn! Op intuïtie zet ik mijn auto aan de kant en besluit ik richting de zon tegemoet te wandelen, in de veronderstelling dat ik op deze manier de meeste foto's "tegenkom". Met een schuin oog houd ik het zonnetje in de gaten dat langzaam maar zeker de toppen van de Karwendel nadert. Sommige plekken in het dal staan al in de schaduw. Haastig ga ik op zoek naar composities. Over de bomen heb ik weinig klachten. Er staan veel oudere exemplaren, sommigen met merkwaardige takken en gekromde stammen. Ook zijn er een aantal duidelijk jongere boompjes te vinden. Wat ze gemeen hebben is dat ze allemaal zijn gehuld in de meest prachtige herfsttinten; een breed arsenaal van oranje, geel, koper, goud en bruin. De eerste foto's worden geschoten vanaf mijn statief, maar al snel besluit ik deze in te klappen en vanuit de hand, veel meer verschillende composities uit te proberen. De ISO waarde wordt simpelweg opgeschroefd, soms tot wel ISO 1600, zodat ik niet aan het diafragma (f8) en sluitertijd (1/320 sec) hoef te zitten. Uit ervaring weet ik dat de sensor van de X-T5 dat makkelijk aankan, zonder dat er te veel ruis in het eindbeeld ontstaat. Met deze harde schaduwen en felle zon komt ook het dynamisch bereik van de camera aan bod. Ik probeer de hooglichten te beperken omdat ik weet dat er meer informatie zit in de schaduwen. Ietsje onderbelichten dus en dan komt het in de nabewerking in Lightroom helemaal goed. Als de schaduwdeken ook over de laatste Ahorn is gespreid, zit de fotografiesessie erop. Tevreden met de opbrengst wandel ik terug over het gras naar mijn auto. Onderweg naar het hotel ben ik al aan het bedenken wat de plannen voor de volgende dag zullen zijn...

Gebruiksgemak

De fysieke draaiknoppen voor ISO, sluitertijd en belichting zijn en blijven een genot. Zonder in de menu’s te hoeven duiken kan ik snel reageren op het wisselende licht of op onvoorziene gebeurtenissen. Denk hierbij aan een voorbijvliegende vogel of een grazende koe die een beeld nét een stukje completer kunnen maken. Het traditionele ontwerp van de X-T5 is een echte blikvanger. Maar al te vaak heb ik meegemaakt dat ik de vraag krijg of ik met een ouderwetse, analoge camera aan het fotograferen ben. Niets is natuurlijk minder waar. Het kantelbare LCD scherm is ideaal bij lage standpunten. En dankzij de dubbele SD-kaartsleuf kun je de de RAW-bestanden direct naar beide kaarten schrijven — iets wat ik trouwens veel consequenter zou moeten doen.

Hybride camera

Als je naast fotograferen ook geregeld filmt, zit je met de X-T5 goed — al is het duidelijk een camera die in de eerste plaats fotografen aanspreekt. Hoewel de X-T5 dezelfde sensor en processor gebruikt als de X-H2, is hij iets minder uitgesproken op video gericht. Vloggen is bijvoorbeeld niet direct een optie: het scherm kantelt wel horizontaal en verticaal, maar niet volledig naar voren. Ook schrijft de camera door het gebruik van twee SD-slots in plaats van een SD + CFexpress geen grote 8K-bestanden weg. Daar staat tegenover dat je geen dure CFexpress-kaarten hoeft aan te schaffen wanneer je met twee kaarten tegelijk wilt werken. Wat kan wél: opnemen in 6.2K tot 30 fps en in 4K tot 50/60 fps in 10-bit. Die 6.2K-resolutie is vooral interessant wanneer je de video in 4K oplevert en in de montage nog wilt croppen of pannen. Alles bij elkaar genomen zijn de videomogelijkheden die de X-T5 wél biedt nog steeds ruim voldoende voor fotografen zoals ik, die video naast fotografie in willen zetten als tweede prioriteit.

Rontalalm

De volgende ochtend ga ik met een relaxed gevoel op pad. Omdat ik gisteren al een productieve zonsondergangsessie heb meegemaakt en het gebied al min of meer heb verkend, weet ik ongeveer wat me te wachten staat en is de spanning er grotendeels af. Mijn pijlen zijn vandaag gericht op een ander gedeelte van het dal, de Rontalalm. Anders dan bij de makkelijk te bereiken Großer Ahornboden, moet hiervoor een paar kilometer gewandeld worden. Ondanks dat de wandeling naar de Rontalalm bij lange na niet als "zwaar" bestempeld wordt, moeten er toch nog zo'n 320 hoogtemeters overwonnen worden. Ik parkeer mijn auto op een Wanderparkplatz in het dorpje Hinterriß en vervolg mijn tocht te voet over de Forstweg. Het is een onverharde, relatief brede weg en staat te boek als "familievriendelijk". Het contrast met het zonnige weer van de vorige dag is groot; er hangt vanochtend een lage bewolking die voor een soort mysterieuze sfeer zorgt. Na een klein uurtje wandelen kom ik aan op de plek van bestemming; een open plek in het bos. In de verte hoor ik het bijna angstaanjagende geburl van edelherten. Aan de keutels op het pad te zien, wemelt het hier van de herten! Helaas zijn ze, grotendeels te wijden aan de mist, nergens te zien. Weliswaar zijn het er een stuk minder dan op de Großer Ahornboden, maar ook op deze alm staan een aantal prachtige ahornbomen. Helaas zijn de bergtoppen die normaalgesproken het plaatje zouden afmaken deze ochtend in nevel gehuld. Daarom besluit ik om met mijn XF 70-300 lens op zoek te gaan naar interessante kaders. Op een handjevol wandelaars na, ben ik hier vandaag helemaal alleen. Het is een bijzondere ervaring en het lijkt een beetje alsof deze plek een goed bewaard geheim is, zeker als de vergelijking met gisteren wordt getrokken. De tijd tikt langzaam weg, maar ik besluit de hoop op een doorbrekende zon vooralsnog nog niet op te geven. Mijn geduld wordt tegen het begin van de middag dan eindelijk beloond; plotseling valt er een zonnestraal op de grote boom die midden op de Alm staat. Daarna zijn ook de contouren van de machtige Karwendeltoppen eindelijk zichtbaar. Het uitzicht wordt binnen enkele minuten compleet omgetoverd tot een levensechte ansichtkaart. Met de XF 10-24 groothoeklens probeer ik van dichtbij een zonnester door de bladeren van de dikke ahornboom die midden op de alm staat vast te leggen. Ik draai mijn diafragmaring naar f16 en manoeuvreer voorzichtig heen en weer op de rand van de schaduw van de boom totdat de lichtinval precies als een sterretje door mijn zoeker te zien is. Nog een laatste keer struin ik de alm over, in zoektocht naar geschikte composities, waarna ik besluit dat ik vandaag genoeg verschillende beelden heb vastgelegd.

De Kleiner Ahornboden is een rustigere en meer afgelegen alm, diep in het Johannestal. Dit gebied is enkel per mountainbike of te voet te bereiken. Dit staat in groot contrast met de populaire en veelvuldig bezochte Großer Ahornboden, die eenvoudig met de auto te bereiken is.

2 Body's

Tot mijn fotografie uitrusting die meestal meegaat op reis behoren: 2 FUJIFILM X-T5 body's en drie verschillende objectieven: de FUJINON XF16-80mmF4 R OIS WR, FUJINON XF10-24mmF4 R OIS WR en de FUJINON XF70-300mmF4-5.6 R LM OIS WR.

Waarom 2 body's? Als professioneel fotograaf kun je eigenlijk niet op reis zonder een back-up camera. Stel: je camera raakt beschadigd, wordt gestolen of je raakt hem op een andere manier kwijt. Een situatie waar je natuurlijk liever niet aan wilt denken, maar better safe than sorry. Daarnaast is het ook wel erg fijn om in de praktijk te werken met 2 camera's; Ik bespaar een hoop tijd en handelingen omdat ik niet zo vaak van objectief hoef te wisselen. Dit voorkomt tevens ook de kans op stofdeeltjes op de sensor en dus het nodige correctiewerk tijdens de nabewerking van de foto's. Dat het 2 X-T5 camera's betreffen, is natuurlijk een luxe situatie. Maar ook wel een hele fijne; ik heb geen voorkeur welke camera ik op dat moment in de handen heb, op de uitvoering na (een metallic en een zwarte variant) leveren beide camera's dezelfde output en zijn ze beiden hetzelfde ingesteld.

De extra dag in Tirol wierp zijn vruchten af. Het was mijn eerste kennismaking met deze magische plek, diep in de Karwendel, die vaak wordt bestempeld als Der schönste Ort in Tirol. Bij het terugzien en bewerken van de foto's, wordt maar weer eens bevestigd dat ik erg tevreden mag zijn met mijn vertrouwde camera. De Fujifilm X-T5 levert iedere keer weer de beelden die imponeren en stelt eigenlijk nooit teleur. Mijn bezoek aan de Großer Ahornboden met de FUJIFILM X-T5 bewees maar weer eens dat dit wat mij betreft de ideale reiscamera is en hopelijk gaat hij daarom nog vele herfsten met mij mee in de rugtas.